Wywiad: Artysta JERKFACE
Spaceruj prawą ulicą w Nowym Jorku, a prawdopodobnie zostaniesz przywitany (lub wyskoczony, być może) przez charakterystyczny szczep sztuki ulicznej i graffiti; prace, które rządzą gamą emocji, od czysto ekstrawaganckich wyrazów szczęścia i euforii, po ponure, głębsze surrealistyczne komentarze społeczne, od szybkich tagów po wyszukane Wildstyles - populistyczną formę sztuki, która stale reaguje na życie wokół ciebie, dosłownie będąc wokół ciebie . Miasto żywe, stale zmieniające się.
Jedną rzeczą, która pozostaje stała (z niepowstrzymywalnie trwałym wyjściem) jest praca jednego JERKFACE. Pochodzący z Nowego Jorku, 34-letni urodzony w Queens, od najmłodszych lat konsekwentnie wystawia swoją własną dziwną markę surrealistycznej, kubistycznej kultury o niskim czole, wywołującej nostalgię i szczęśliwej kreskówkowej subwersji. Homer Simpson, Finn i Jake, Super Mario, Tom i Jerry, Wojownicze Żółwie Ninja, wśród innych przykładów - kiedy zobaczysz, że pojawiają się w tej samej ramce (w charakterystycznym „geometrycznym stylu”), wiesz, że jesteś w obecność kawałka JERKFACE. Podobnie jak w przypadku kreskówek z sobotniego poranka, są one dziełami JERKFACE ku radości i szczęściu, jakie dały mu programy, a teraz upewnia się, że ludzie też czują to samo.
Wskazany, uparty i skoncentrowany na marszu do własnego rytmu, Art Republik siada z JERKFACE, aby zobaczyć, co sprawia, że mężczyzna stoi za pracą i tyka.
Szpulka Homera (widok szczegółowy)
Po pierwsze, jak powstała nazwa i kiedy zdecydowałeś się zostać JERKFACE?
Około 2001 roku artysta Neck Face często wstawał w okolicach Gramercy na Manhattanie. Nadałem mojej byłej dziewczynie pseudonim i w zamian zaczęła nazywać mnie JERKFACE.
Zastanawiasz się, co tworzysz, tworzysz, łączysz, prowokujesz lub…
Myślę, że moja praca może mieć wiele nazwisk w zależności od tego, kogo zapytasz, i wolę pozostawić to innym, aby to zdefiniować. Ze względu na dbałość o kompozycję, płynność i rozmieszczenie kolorów każdego elementu, uważam, że nie można go tak łatwo zdefiniować jako projekt, mash-upy lub prowokacje popowe. W pracy jest znacznie więcej.
Co stanowi dobry element ścienny?
Największa część decydowania o tym, kto lub co malować na ścianę, ma związek z rozmiarem i kształtem ściany i jakąkolwiek konkretną postacią, która mnie podnieca.
Jak podchodzisz do pracy i decydujesz, które postacie połączyć?
Ostatnio stał się bardzo popularny. Będąc kimś, kto dostał się przed pośpiechem, muszę nadal zaskakiwać ludzi tymi kombinacjami. Zawsze musi być dla mnie połączenie z postaciami. To jest podstawa. Jeśli nie mam tego połączenia, proces tworzenia mi się nie spodoba. Kiedy już zdecydowałem się na dany temat, polegam na intuicji i rewizji, aby mnie przeprowadzić.
Zupa z Kaczki (widok szczegółowy)
Dlaczego postaci z kreskówek?
Postaci z kreskówek grają w dzieciństwo każdego. Są aspektem niewinności i radości, które pobudzają pamięć o prostszym czasie. Dorosłość dla większości z nas może być czasami bardzo ciężka. Pamiętanie o mojej młodości poprzez te kompozycje wywołuje radość i nostalgię, i ma taki sam wpływ na ludzi, którzy doceniają moją pracę.
Czy uważasz, że twoje malowidła ścienne są optymistyczne, czy przynajmniej ideologia stojąca za twoją pracą? Czy uważasz, że ważne jest bycie optymistą?
To czysty i silny optymizm. W mojej pracy nie ma negatywności. Z mojego punktu widzenia w życiu jest wystarczająco dużo negatywności. Wolę raczej zapewnić szczęście i uzdrowienie, niż więcej negatywności.
Wspomniałeś o swoim szalonym tempie pracy, które wydaje się naturalnie nasiąknięte od młodości („dziecko z dupą”), poświęcając, pod względem liczby, „90% twojego dnia na robienie czegoś związanego ze sztuką”. Biorąc pod uwagę swój maniakalny efekt, czy znajdujesz coś terapeutycznego w swoim procesie twórczym?
Tak, może być bardzo terapeutyczne. Będąc człowiekiem, istnieje wiele czynników wpływających na to, jak może być terapeutyczne. Może to zależeć od mojego obecnego nastroju, ilości snu, terminów i wielu innych rzeczy. Niezależnie od tego nadal pracuję.
Jak postrzegasz siebie teraz, w porównaniu do tego, kiedy zacząłeś?
Nie bardzo inaczej. Lubię to, co robię, tak samo jak teraz. Zawsze chcę, aby moja praca wyrażała, jak dobrze się bawię. Naprawdę uwielbiam malować. Starałem się, aby żadna z korzyści sukcesu nie odwróciła mojej uwagi od tej miłości.
Jakieś osoby wpływowe, zarówno w sferze sztuki, jak i poza nią?
Jest wielu artystów, na których patrzę, obecnych i przeszłych. Aby spojrzeć na innego artystę, muszę wziąć pod uwagę jego dorobek, reputację i uczciwość.
Widząc twoje ściany, z (Keith) Haringowski styl wolny, spontaniczny, pop-kubistyczny, surrealistyczny, wywrócony i czasem dziwne sny marzeń, jest tam - jak sam Haring, który aktywizm i głębokie obawy dotyczące takich kwestii jak życie / śmierć, seksualność i wojna były dominujący w jego pracy - naczelna zasada Twojego procesu?
Nie. Mam bardzo mocne opinie na temat większości społecznych i politycznych aspektów życia. Ponieważ jednak moim głównym celem jest stworzenie bramy dla młodzieży, staram się trzymać z dala od wszystkiego, co zbyt bezpośrednio zobrazuje moje osobiste opinie na temat aktualnych problemów. Zawsze chcę, aby moja praca była otwarta na interpretację.
Niedźwiedzie nie dbają (widok szczegółowy)
Regularnie mówiłeś o tym, że unikasz tej sceny, zamiast tego zaczynasz swoją własną i maszerujesz do własnego rytmu. Czy czujesz się jak outsider?
Z wyboru jestem z zewnątrz. W świecie sztuki wszyscy rywalizują o kilka miejsc. Tuż pod powierzchnią panuje zazdrość i niepewność. Poza tym nie możesz znieść części, jeśli w niej stoisz.
Jesteś urodzonym i wychowanym mieszkańcem Nowego Jorku (z samozwańczym, niepewnym związkiem z biurokratyczną administracją) - czy uważasz, że dorastanie w Nowym Jorku wpłynęło na ogólny sposób podejścia do Twojej praktyki? Co sądzisz o energii tego miejsca wtedy i teraz?
Myślę, że dorastanie w Nowym Jorku wpłynęło ogólnie na moje podejście do życia. Dorastanie w Nowym Jorku różni się znacznie od przeprowadzki. Twój mózg jest połączony z młodością, aby być bardziej sceptycznym, agresywnym i mądrzejszym z konieczności. To było ciemniejsze miasto, nietrudno było znaleźć New Yorkera na nowojorskiej ulicy, ale hipsterzy przynoszą dobre jedzenie.
Co sądzisz o swojej pracy na ulicy, w bardziej otwartym środowisku dla zróżnicowanej i zróżnicowanej publiczności, a nie w galerii?
Przebywanie na ulicy jest nieprzewidywalne. Kto przyjdzie, co się stanie. To przygoda. Interakcja z okolicą jest moją ulubioną częścią każdego procesu twórczego.
Co myślisz o malowaniu na żywo przed publicznością na żywo? Czy są jakieś podobieństwa do rapowego freestyle'u, jeśli chodzi o spontaniczność i rodzaj próby prawdziwego entuzjazmu ulicznego artysty?
Malowanie na żywo mnie zdejmuje. Nie wiem dlaczego. Tworzenie i obserwowanie to dwie z najbardziej tajemniczych i największych cech ludzkości. Połączenie jest bardzo satysfakcjonujące.
Obecnie przygotowujesz się do październikowego indywidualnego programu „Saturday Morning” z galerią Over The Influence w Hongkongu (w momencie druku). Czego oczekujesz od nas w najbliższej przyszłości? I czy jest to odniesienie do uniwersalnych godzin emisji, kiedy w telewizji pojawia się najwięcej bezsensownych kreskówek?
„Sobotni poranek” odnosi się do tego przedziału czasowego. Nie skupiałem się szczególnie na kreskówkach, które można zobaczyć w sobotni poranek, ale bardziej na ideale czasu przeznaczonego na takie doświadczenie. Co do przyszłych prac… co jest lepsze od znanego? Nieznany… Do zobaczenia w przyszłości.
Artykuł opublikowano po raz pierwszy w Art Republik
