Very Temple Artsalon Gallery, Tajwan przedstawia „Island Hopping - Reversing Imperialism”

Wang Ding-Yeh, „Sok-chēng (Solemn Silence)”, 2017.

Historia tkwi w kościach zmarłych, a ściany i tereny, na których nastąpiły niepokoje i chaos. Jednak galeria z Tajwanu, Very Temple Artsalon (VT), poszła naprzód i zanurzyła się w nieznane wody dzięki swojemu najnowszemu pięcioletniemu przedsięwzięciu „Island Hopping - Reversing Imperialism”.

Zaprojektowany w celu przepisania historii i wytyczenia geografii Azji, projekt śledzi „strategię łańcucha wyspowego” opracowaną przez Stany Zjednoczone Ameryki podczas zimnej wojny poprzez dzieła sztuki i wystawy zachęcające do angażowania się w dialog historyczny i geopolityczny. Dzięki temu 11-letnia galeria sztuki zaprasza odwiedzających i artystów do rozważenia relacji Tajwanu z innymi krajami i ich systemami politycznymi.

Przedsięwzięcie to nie tylko na pierwszy rzut oka: „łańcuchy wysp”, taktyka „skaczenia wysp” wzorowana na aliantach w wojnie na Pacyfiku, ma na celu ponowne odwiedzanie każdego przystanku wzdłuż dwóch kluczowych tras wytyczonych w przygotowania do inwazji Stanów Zjednoczonych na Japonię podczas II wojny światowej. Wśród nich są Okinawa, Saipan, Wyspy Salomona, Brunei, Hawaje, Guam, Wyspy Marshalla, Tajwan i Filipiny, z których ta ostatnia rozpoczyna dziewiczy rejs „Island Hopping”, „Vessel”.

Skupiając się na stanie Wysp Pacyfiku - czyli miejscu, w którym przecinają się woda i ziemia, morze i kultura - wystawa odzwierciedla sposób, w jaki wyspy łączą przestrzenie i tworzą narody za pomocą statków i jak te duże łodzie mogą po prostu tak samo jak wyspa rozprasza się i rozpada. Jak zatem można przekształcić te traumatyczne spuścizny po wojnie na Pacyfiku?

Jego twórcą jest znany filipiński kustosz, Patrick D. Flores, prowadzony przez dzieła artystów, w tym Alfredo i Isabel Aquilizan, Marka Justinianiego i Henrielle Pagkaliwangan. Każde dzieło reaguje na następstwa wyrządzone przez wyspy po wojnie, badając struktury, które nadal utrudniają postęp de-imperializmu i dekolonizacji.

Wang Ding-Yeh, „Leaving and Vanishing” (widok szczegółów), 2017.

Artysta z Wipe Ding-Yeh z Tajpej domaga się, abyśmy rozkoszowali się dyskomfortem „Konfrontacji z wspomnieniami”, wystawy imienników, która jest również pokazywana w VT Artsalon. Jednak otaczająca go próba odtworzenia wspomnień jego dziadka, Wanga Yuanfanga - któremu również poświęcona jest ta wystawa - ma ciemniejszy powód. Jego dziadek został zamordowany podczas Białego Terroru w latach 1947–1987, podczas którego tysiące Tajwańczyków zostało uwięzionych, torturowanych i straconych za rzekomy sprzeciw wobec Chińskiej Partii Nacjonalistycznej.

Podczas gdy resztki skalistej, zakrwawionej przeszłości narodu wyspiarskiego zostały odtąd pochowane pod warstwami przepisanej historii, próby artystki połączenia prawdy oferują śmiałe ponowne wyobrażenie sobie, jaki mógł być Wang Yuanfang. „Memory 226”, tak zwany czat grupowy rodziny Wang za pomocą aplikacji komunikacyjnej LINE, to sposób na konfrontację i połączenie fragmentarycznych wspomnień członka rodziny, którego nieuzasadniona śmierć od tak dawna pozostaje ukryta.

Uwydatniając te nieopowiedziane historie, „Konfrontacja ze wspomnieniami” nie tyle rekonstruuje, ale zmierza się z kawałkiem ukrytej przeszłości Tajwanu, zamieniając przemijanie w pewną formę trwałości.

Więcej informacji na www.vtartsalon.com

Artykuł napisała Rebecca Liew dla Art Republik.