Harry Winston New York Companion: Big Apple Chic
Pan Harry Winston pracował w dość osobliwy sposób. Wbrew powszechnej praktyce nowojorski jubiler nigdy nie opierał swoich projektów na metalowych oprawach, lecz na wystawnych klejnotach, które nabył za życia. Wśród nich był diament Hope 45,52-karatowy diament (Marie Antoinette była strażniczką rzadkiego, niebieskiego kamienia); 69,42-karatowy diament w kształcie gruszki Taylor-Burton (Elizabeth Taylor nosiła prezent od swojego kochanka Richarda Burtona jako naszyjnik); oraz szmaragdowo szlifowany diament o masie 71,72 karata na pierścionku zaręczynowym, który Arystoteles Onassis podarował byłej Pierwszej Damie i ikonie mody Jackie O.
Takie klejnoty miały znaczenie dla Winstona, który był znany jako „król diamentów” nie tylko ze względu na swoją zapierającą dech w piersiach prywatną kolekcję, ale także ze swojej niezrównanej wiedzy fachowej w zakresie wybierania i cięcia najpiękniejszych kamieni. Nawet po jego śmierci w 1978 r. Jego dziedzictwo przetrwało i pozostaje sygnaturą nowojorskiej wytwórni.
W najnowszym akcie marki kamienie znów znajdują się w centrum uwagi. Stworzony w hołdzie dla Nowego Jorku - domu Winstona i jego pierwszego salonu przy Fifth Avenue - New York Companion to pierwsze wieczorne sprzęgło wysokiej biżuterii: 486 diamentów, 21 szmaragdów i osiem rubinów wychwytuje dynamiczną energię miasta i tworzy mapę , na błyszczącej, lakierowanej na czarno powierzchni, widok z lotu ptaka Broadwayu nocą (bezczelne szmaragdy i rubinowe akcenty przypominają zielone i czerwone błyski świateł drogowych). Jako ukłon w stronę doskonałej wiedzy zegarmistrzowskiej, onyksowa korona u góry sprzęgła otwiera się, odsłaniając kwarcowy zegarek, ozdobiony diamentową ramką, która lśni jak świeżo opadły śnieg.
Wnętrze New York Companion jest tak samo atrakcyjne wizualnie, jak jego wygląd zewnętrzny: z jednej strony duże lustro w łazience połączone w imponującą intarsję z masy perłowej. Z drugiej strony rzędy mniejszych luster inkrustowanych kontrastową białą i brązową perłą Tahitian.
Ten artykuł ukazał się po raz pierwszy w sierpniowym wydaniu L’Officiel Singapore.
