Haute Art: Valentino, Viktor & Rolf Provoke

Może 2, 2024

Jeśli szukasz dużego ryzyka i klasycznych fartuchów haute coutureValentino oraz Viktor & Rolf nie zawiedli w zeszłym tygodniu na pasach startowych w Paryżu. Przypomniała nam się wizja holenderskiego duetu 31 stycznia, kiedy policja potwierdziła, że odzyskali skradzionego Picassa w Stambule; program Viktor & Rolf wyglądał jak hołd dla kubizmu, a może ich wrażenie na temat tego, co Theo van Doesburg wysłałby na wybieg, gdyby był projektantem mody. Przede wszystkim jednak musimy podziękować Marii Grazii Chiuri i Pierpaolo Piccioli za zapewnienie haute couture tydzień mody tej wiosny z odpowiednim standardowym nośnikiem i punktem odniesienia. Dom Valentino zapewnił modną lekcję historii sztuki w Paryżu w środę w zeszłym tygodniu, pokazując wiosnę 2016 roku haute couture kolekcja.

Pod kreatywnym kierownictwem projektantów Chiuri i Piccioli włoska marka stworzyła klasyczną kolekcję przebojowych sukien, które były zarówno ponadczasowe, jak i nowoczesne. Być może przy tworzeniu tej kolekcji wyobrażali sobie, że współpracują z Gustavem Klimtem.

Dzięki odtłuszczonym podłogom, odsłaniającym ramiona greckiej szacie marszczonej w ostre plisy i szykownym aksamitnym kolumnom ozdobionym ozdobnymi brązowymi uprzężami, rezultatem była skromna, ale światowa estetyka zakorzeniona w technice i wiedzy specjalistycznej. Struktury były płynne, ale nie były zbyt luźne, a paleta kolorów oferowała bogatą kombinację bogatych kremów, głębokich zielonych oliwek i olśniewających burgundów.

Półprzezroczyste szyfony, wklęsłe naszyjniki i zroszony kaftany noszone bez niczego pod spodem oznaczały, że było dużo skóry na pokazie, a jednak ogólny efekt był bardzo spokojny.

Sztuka, jak zawsze, była także punktem wyjścia dla holenderskich pionierów Viktor & Rolf, których cała biała kolekcja była ćwiczeniem kubizmu. Praca duetu projektantów zawsze gwarantowała rozpętanie debaty, a ich wysokie rzeźbiarskie sukienki złożone ze zniekształconych rysów twarzy 3D i gigantycznych falbanek bardziej niż przelotnie przypominały dzieła Alberta Gleizesa i Picassa.

W wielu przypadkach modele były zwykłymi pojazdami używanymi do eksponowania elementów, których twarze były całkowicie ukryte za kolosalnymi fasadami wzorów. Proste czarne botki pozwoliły mówić o konstrukcji.