Rzeźbiarz Wiyoga Muhardanto: Obserwator

Wiyoga Muhardanto (ur. 1984) jest indonezyjskim rzeźbiarzem z siedzibą w Bandung. Artysta przyszedł nieoczekiwanie przez rzeźbę. Chociaż chciał zająć się projektowaniem komunikacji wizualnej, został przyjęty do działu sztuk pięknych w Bandung Institute of Technology. Zainspirowany pracą Nyoman Nuarta, rzeźbiarza z Bandung, który tworzył głównie rzeźby z drutu i brązu na dużą skalę, Wiyoga postanowił zająć się rzeźbą.

Kluczową kwestią w twórczości Wiyogi są zachowania konsumentów, zwłaszcza jako odbicie klas społecznych. We wczesnej fazie pracy, w serii „LV Violence” (2006) artysta tworzył broń z materiałów używanych do wyrobu fałszywych torebek Louisa Vuittona, jako badanie konsumeryzmu, a zwłaszcza władzy, jaką przedmioty mogą mieć nad ludźmi.

Wiyoga jest zapalonym obserwatorem świata sztuki i tworzy humorystyczne dzieła sztuki, które ujawniają osobliwości ludzi zamieszkujących przemysł. Jedną z takich prac jest „Conversation Piece” (2010), który był częścią wystawy „Panorama: najnowsza sztuka współczesnej Azji” w Muzeum Sztuki w Singapurze w 2012 roku. W tej pracy ludzie rozmawiają za ścianą, a tylko ich widać stopy. Obuwie sugeruje, że są galerystą, kustoszem, kolekcjonerami i ibu-ibulub żony społeczne, typowe postacie, które będą uczestniczyć w otwarciu wystawy w Indonezji. W tej pracy artysta koncentruje się na plotkowaniu i negocjacjach, które mają miejsce za kulisami, które mają na celu określenie sukcesu wystawy i artysty.

Równie zabawną instalacją o świecie sztuki były „Charakterystyczne przedmioty” w tym samym roku na Międzynarodowych Targach Sztuki w Hongkongu. Wiyoga stworzył minimalistyczne przedmioty wykonane w stylu produktów MUJI, które wyśmiewają się z tego, co dzieje się na otwarciu wystawy lub na targach sztuki. W sumie było dziewięć przedmiotów związanych ze światem sztuki: cokół, rama, puste płótno, torba z materiału, katalog i kilka akcesoriów. Dzięki tej pracy Wiyoga przedstawił ideę, że wizualne atrybuty stylu życia wydają się ważniejsze niż uznanie dzieła sztuki.

„Charakterystyczne przedmioty” wynikały z ciągłego zainteresowania Wiyogi zachowaniami konsumentów, zwłaszcza jako odzwierciedleniem klas społecznych. Towarzyszyły im teksty instruktażowe z przymrużeniem oka, zgodnie z ich przeznaczeniem. Dla kolekcjonera jest „Cherry Empty Frame”, drewniana rama bez obrazu, która działa jak dzieło sztuki współczesnej skoncentrowane na naturalnej fakturze drewna. Dla galerzysty „Ciekawy kubek” to prosty papierowy kubek, który można przymocować do ściany kabiny, aby nasłuchiwać na sąsiednim stoisku w celu prowadzenia działań sprzedażowych w celu wprowadzenia strategii konkurencyjnej. Podobnie jak „Rozmowa” humor staje się narzędziem dostarczającym spostrzegawczą obserwację ludzkich zachowań w świecie sztuki.

Ale Wiyoga nie tylko ze świata sztuki znajduje materiał do swoich dzieł. Instalacja „Sportowa szansa” na Biennale w Dżakarcie w 2015 r. Wyśmiewa Indonezyjczyków, którzy bez zaproszenia otrzymują zaproszenia na wesele, prezentując zamkniętą kopertę z symboliczną sumą 5000 rupii lub po prostu pustą, dla wszystkich… bufet śniadaniowy. Takie podejście do próby czerpania korzyści z każdej okazji, które Indonezyjczycy nazywają „aji mumpung”, Jest przedmiotem pracy Wiyogi. W tej pracy Wiyoga wzniósł namiot o niedopuszczalnie niskiej wysokości 60 cm, z dźwiękami wesołości emanującymi z wnętrza, w ramach krytyki Indonezyjczyków, którzy czasami nie mogą się oprzeć skorzystaniu z innych.

Ostatnio Wiyoga koncentruje się na gospodarstwie domowym, bardziej intymnej i osobistej domenie. W „Nothing Happens”, instalacji w Equator Art Projects w 2013 roku, opowiedział historię o problemach domowych między mężem i żoną w kuchni. Artysta wyposażył pokój w spłaszczone rzeźby, takie jak pralka, zdjęcie ślubne, lodówka z plastikowymi sklepami spożywczymi, zwykły zegar ścienny, stół jadalny z ruchomym blatem, telefon z dwoma odbiornikami i ułożone kieliszki do wina na drewnianym półka, wskazująca na typową historię życia małżeństwa ze wszystkimi jego nieuniknionymi wzlotami i upadkami.

Podczas swojej ostatniej indywidualnej wystawy „What If” na Art Basel Hong Kong 2016 Wiyoga współpracował z kuratorem z holenderskiego zespołu Bandung Royem Voragenem, aby przedłużyć swój solowy projekt w Langgeng Art Foundation w Yogyakarcie, koncentrując się na idei lęków zwykłych ludzi, takich jak a także ich pragnienia, w ciągłej eksploracji produktów konsumenckich i ich znaczeń.

W instalacji znalazły się rzeźby, które były jednocześnie przejmujące i pełne humoru. W „Co jeśli? (Ryc. Nr 4, Kraina lodu) ”, Elsa, bohaterka popularnego filmu dla dzieci, jest wywrócona do góry nogami, a jej niebieska sukienka jest wydłużona i poszerzona, by objąć postacie mężczyzny w kasku motocyklowym i kobiety w tudungu, lub welon dla muzułmańskich kobiet. Jest to znany portret dwojga młodych rodziców, którzy niestrudzenie pracują nad swoim dzieckiem i ucieleśniają lęki związane z rodzicielstwem. Kolejna rzeźba „Co jeśli? (Rysunek nr5, Shopping Bag & Slippers) ”, składany, dobrze zużyty pantofel, który może należeć do zwykłego pracownika w Indonezji, obsługuje nieskazitelną prostokątną papierową torbę, która zawiera obietnicę aspiracyjnych produktów konsumenckich, odsłaniając pragnienie lepszego, bardziej dochodowy styl życia.

Nawiasem mówiąc, Wiyoga jest również dyrektorem Platformy 3, którą rozpoczął z dwoma innymi artystami i trzema kuratorami. W swojej roli nadzoruje wystawy i rezydencję artystyczną w przestrzeni opartej na Bandung. Artysta jest zajęty przygotowaniami do kolejnego solowego show, który odbędzie się w ROH Projects w Dżakarcie w listopadzie 2016 roku.