Wystawa Caravaggio animuje arcydzieła
W murach Palazzo delle Esposizioni, trwających do 3 lipca, pięćdziesiąt siedem obrazów XVI-wiecznego artysty Caravaggia zostanie wyświetlonych na projektorach wysokiej rozdzielczości na wystawie high-tech w Rzymie. Wszystko po to, aby hiperrealistyczne i mroczne prace malarza były w pełni doświadczane, aż do najmniejszych detali sensorycznych. Cokolwiek można by pomyśleć o tym spektaklu, jakakolwiek inscenizacja dzieła Caravaggia w takiej ilości jest raczej oszałamiająca, biorąc pod uwagę jego krótkie życie i względny brak dzieł, które przetrwały.
Caravaggio urodził się w 1571 roku i miał w sobie zarówno artystyczny talent, jak i buntowniczą wulgarność. Przez całe życie malował wielkie arcydzieła, ale także rozgniewał wielu swoimi wybrykami i przemocą. Doprowadziło to do jego wygnania z Rzymu na początku XVII wieku, kiedy zabił innego młodego człowieka (choć być może nieumyślnie) i uciekł. W tajemniczych okolicznościach skakał z miasta do miasta, aż do swojej śmierci w 1610 roku.
Obrazy wykonane w tym okresie są jednymi z jego najbardziej brutalnych, w tym przedstawiają różne tortury, które Chrystus poddał, takie jak koronowanie cierni i biczowanie. Realizm psychologiczny wprowadza w takie sceny jego zręczne malowanie i znajomość anatomii, a także zastosowanie światłocienia, umieszczając ciała takich postaci w swoich pracach w duszących czarnych przestrzeniach. Było to sprzeczne z klasycznymi sposobami rysowania, w których ciała i formy były zwykle idealizowane i umieszczane w ich najlepszym możliwym świetle.
Ale jego wcześniejsze prace wciąż były zakochane w tak brutalnych tematach. W „Judith Beheading Holofernes” Cavaraggia, przedstawiającej kolejną scenę biblijną, Judith jest pokazywana w procesie zabijania Holofernesa, asyryjskiego generała. Sam akt jest surowy i krwawy, ale wykazano, że Judith ma subtelną mieszankę obrzydzenia i determinacji, która nigdy nie prowadzi do entuzjazmu ani przesady. Będzie to jedna z prac prezentowanych na wystawie.
„To teatralna inscenizacja jego dzieła”, powiedział projektantowi instalacji i założyciel florenckiego stroju Stefano Fomasi, mówiąc, że celem było zaangażowanie ludzi „w rodzaj zbiorowego rytuału poprzez zanurzenie w sztuce”. Innym przykładem jest to, że dzięki przedstawieniu Meduzy przez Caravaggia węże we włosach będą ślizgać się po podłodze, gdy obraz się porusza, przerażone spojrzenie mitologicznego potwora powiększyło się, a krew rozlała się po ścianach. Ten „ruch” zawdzięczamy nie mniej niż 33 projektorom wysokiej rozdzielczości zatrudnionym na tej wystawie.
Fomasi ujawnił, że celem ustawienia wystawy w historycznym centrum włoskiej stolicy było stworzenie ogromnej, białej przestrzeni, aby zrównoważyć ciemność artysty. „Chcieliśmy odtworzyć elegancję, którą ma Caravaggio, elegancję jego obrazu, w elegancji przestrzeni, która jest bardzo biała, bardzo jasna” - powiedział.
Być może dzięki takiemu pokazowi wielu nowych widzów będzie w stanie lepiej skontaktować się z wewnętrznym krajobrazem malarza. Jego niezapomniane przedstawienia przemocy i ciemności zawsze będą przypominały o głębiach brutalności, które można osiągnąć w ludziach.
Zdjęcia dzięki uprzejmości Palazzo delle Esposizioni
