Dada dzisiaj: „Inwazja” przestrzeni artystycznych dzięki wsparciu korporacji takich jak Facebook, Amtrak i Autodesk

„Instalacja świadoma” Daryla Goha w Zhuang: Home of Singapore Designers

Zawłaszczenie to czynność ponownego wykorzystania istniejących elementów w ramach nowego dzieła. Zawłaszczenie w sztuce sięga początków XX wieku, kiedy „Fontanna” Marcela Duchampa zapewniła nowe sposoby widzenia gotowych postaci. Odnosząc tę ​​koncepcję sztuki do makroekonomii, zaczynamy dostrzegać zawłaszczenie sztuki w przestrzeniach innych niż sztuka. Sztuka wykroczyła poza krąg sztuki galerii, muzeów, instytucji i przestrzeni prowadzonych przez artystów. Coraz częściej jest produkowany dla strategii sprzedaży detalicznej, ekspansji biznesowej, społecznej odpowiedzialności biznesu, brandingu i marketingu.

Jako projektant i współproducent pionierskiego mapowania projekcji w Azji, dostarczającego doświadczenia handlowe, „Instalacja Lucid @ Zhuang Home of Singapore Designers”, mam zaszczyt widzieć twórcze możliwości tego nowego zjawiska. Zawłaszczenie kreatywnych mediów ułatwia zmianę w branży detalicznej, wykorzystując sztukę jako aparat do wprowadzania mody i technologii, jednocześnie inspirując nowych konkurentów w transformacji branży.

Do przełomowych projektów, o których warto wspomnieć w ostatnich latach, należą Viktor & Rolf w Mediolanie, w którym całe wnętrze sklepu jest odwrócone do góry nogami. Podłoga jest na suficie i odwrotnie, podczas gdy żyrandole są wznoszone z podłogi. Tokijski butik Rafa Simonsa to kolejne wyjątkowe spotkanie sztuki i mody, w którym artysta Sterling Ruby wykorzystał podłogi i sufity swojej przestrzeni jako płótno. Pedder on Scotts w Singapurze jest także innowacyjnym przedsięwzięciem mającym na celu wyreżyserowanie wrażenia, które „wydaje się miłym dniem w nowoczesnej galerii”, jak mówi Peter Harris, prezes Pedder Group.

„Instalacja świadoma” Daryla Goha w Zhuang: Home of Singapore Designers

Przenosząc ramy zawłaszczenia na poziom korporacyjny, sztuka wykracza poza wartość nominalną zlecania i sprzedaży obrazów. Pojawiło się nowe, innowacyjne widowisko, które rozciąga się na duże organizacje: sponsorowane przez korporację programy rezydentów artystycznych (AIR). Autodesk jest producentem oprogramowania architektonicznego i inżynieryjnego, którego program rezydencji udowodnił, że handel i sztuka mogą się rozwijać. Artyści są nie tylko finansowani z projektów, które realizują, ale także mogą pomagać w kształtowaniu technologii przydatnej dla Autodesk. Amtrak, firma kolejowa w Stanach Zjednoczonych, stworzyła program AIR, który nagrodził ich wykładniczym wpływem na media społecznościowe. Oprócz Facebooka, który jest również dobrze znany zlecaniu artystom produkcji instalacji w ich kampusie, w Stanach Zjednoczonych jest ponad 200 takich programów AIR.

Aby jeździć na tej fali, założyłem NPE Art Residency w Singapurze. Mieszcząca się w wiodącej drukarni, NPE Print Communications, prawdopodobnie pierwszy i jedyny bezpłatny program AIR w Singapurze, zapewnia artystom studio na trzy miesiące, konsultacje z liderami branży poligraficznej, niedrogą produkcję w ramach zasobów działu komunikacji i prasy . Ta inicjatywa artystyczna dostarczyła agencji korporacyjnej nowe pomysły i propozycje biznesowe, takie jak uruchomienie ramienia drukowanego giclee firmy wraz z artystką Nicolą Anthony jako ambasadorem tej usługi.

Eunice Lim kontynuuje rezydencję artystyczną NPE w rezydencji w Singapurze

Interdyscyplinarne możliwości sztuki są niezaprzeczalne. Tradycyjne strumienie produkcji sztuki będą nadal zakotwiczać historię sztuki i kultury w przemyśle artystycznym. Jednak innowacyjne zawłaszczenie sztuki jako korporacji przejawi się w czymś ekscytującym w nowych sferach, które będą nas ciągle zaskakiwać.

Ten artykuł został napisany przez Daryla Goha i pierwotnie opublikowany w Art Republik.