Przewodnik: Jak skutecznie inwestować w sztukę 2
Dla czytelników, którzy opuścili część pierwszą (w Art Republik numer 8), ta seria poświęcona jest inwestowaniu w sztukę poprzez koneserię sztuki. Kiedy mówię o inwestowaniu w sztukę, odwołuję się do drugiej definicji inwestycji znajdującej się w słowniku języka angielskiego w Oxfordzie, a mianowicie: „poświęcić swój czas, energię i pieniądze na przedsięwzięcie, które oczekuje wartościowego rezultatu”. Aby naprawdę zainwestować w sztukę, wartościowym rezultatem jest przyjemność i przyjemność z samej sztuki. Jeśli pod koniec swojego życia kolekcjonerskiego posiadasz kolekcję cenną kulturowo, możesz także mieć kolekcję cenną finansowo.
Wygląda na to, że wielu największych kolekcjonerów sztuki dobrze to rozumie. Z 2000 zamożnych osób, które Barclays przeprowadził ankietę na całym świecie w raporcie „Wealth Insights: Profit or Pleasure?”, Tylko 10% stwierdziło, że kupili dzieła sztuki wyłącznie jako inwestycję. Raport stwierdza, że większość kolekcjonerów dzieł sztuki kupuje dla własnej przyjemności lub ze względów kulturowych lub społecznych.
Bez tytułu, Yoshitomo Nara. Cena zrealizowana 52 500 USD w 2013 roku. Zdjęcie dzięki uprzejmości Christies
Dla czytelników nowych w sztuce i kolekcjonowaniu: od czego zacząć? Uważam, że inwestowanie w sztukę, z nastawieniem konesera, jest otwarte dla wszystkich, z czasem i inwestycją finansową w wysokości od 50 do 50 milionów dolarów (to znaczy). Sami artyści często inwestują w sztukę, kupując szkice i mniejsze dzieła lub handlując z rówieśnikami. Jedną z najbardziej znanych par kolekcjonerskich najnowszej historii są Herbert i Dorothy Vogel, których budżet zbierania był skromny, wykorzystując swoje zarobki jako urzędnika pocztowego, ale w ciągu ich życia stworzyli kolekcję pożądaną przez duże muzea i wartą wiele milionów. Kupowali prace koncepcyjne, gdy były niemodne przez lata, przez nowatorskich młodych artystów, którzy uchwycili ich rozwijającą się karierę. Zebrali zeitgeist w czasie rzeczywistym, zanim artyści zostali przyjęci przez krytyków lub w galeriach.
Odległy widok galerii Borobudur, 2008, Chua Ek Kay. Zdjęcie dzięki uprzejmości The Artling / Gajah Gallery
W drugiej części tej serii przyjrzę się, jak można rozpocząć podróż jako koneser sztuki za 50, 5 000, 50 000 lub 50 milionów dolarów. Używam tego uproszczenia, aby pozwolić mi podać przykłady dzieł sztuki, ponieważ uważam, że istnieją ograniczenia w adekwatności pisemnych lub ustnych wyjaśnień. Dotyczy to szczególnie sztuk wizualnych, w których „oko” i „jelito” mogą być równie ważne jak czytanie i słuchanie.
Punkty wejścia
50 milionów USD i więcej
Jeśli jesteś w stanie rozpocząć kolekcję dzieł sztuki na poziomie wielu milionów dolarów, sztuka będzie prawdopodobnie stanowić inwestycję w „bezpiecznym domu”, a jej wartość zostanie udowodniona przez wiele lat. Inwestowanie na tym poziomie oznacza zdobycie pracy o jakości muzealnej; Picasso, Van Gogha, bekona i od samego początku wyobraź sobie dziedzictwo swojej kolekcji.
Spójrzmy na najdroższe dzieło sprzedane na aukcji przez brytyjskiego artystę Francisa Bacona (ur. 1909 - 1992). „Three Studies of Lucian Freud” (1969), sprzedany w 2013 r. Za 142,2 mln USD. Jest poszukiwany od dziesięcioleci. W latach siedemdziesiątych trzy panele zostały sprzedane osobno, ku przerażeniu Bacona. Jednak w latach 80. rzymski kolekcjoner cierpliwie postanowił połączyć wszystkie trzy w ciągu 15 lat. Udało mu się i spędził lata z nimi, zanim sprzedał je prywatnie. Legion doradców w pokoju sprzedaży był pewien, że dzieło zachowa swoją wartość. Jeden z oferentów został później zacytowany w „New York Times”, mówiąc: „Uwielbiam ten obraz i nie mogłem się kontrolować” - powiedział. „Może kiedyś będę miał inną szansę”. Ten licytujący prawdopodobnie będzie walczył z innymi kolekcjonerami, jeśli ta praca ponownie zobaczy pokój aukcyjny. Ta grupa nieudanych licytujących, składająca się z prywatnych kolekcjonerów i super dealerów, takich jak Gagosian, zapewnia bezpieczeństwo rynku Bacona.
Trzy opracowania Luciana Freuda autorstwa Francisa Bacona zostały sprzedane na aukcji w Nowym Jorku za 142,4 miliona dolarów. Zdjęcia dzięki uprzejmości Christies
Na aktualnym końcu rynku sztuki najlepszą radą jest pozostanie blisko rynku, nie stawiaj zakładów przeciwko kontrolującym rynek i upewnij się, że masz wodoszczelne pochodzenie. Za dziesiątki do setek milionów kupujesz w pewnym stopniu. Kupujesz prace artystów, których miejsce w historii sztuki jest niekwestionowane i których prace rzadko są dostępne na rynku.
Oprócz obrazów godnych muzeum, inwestycja w wysokości 50 milionów dolarów pozwoliłaby ci na stworzenie parku rzeźby z rzeźbami uznanych artystów, takich jak Ai Weiwei, Henry Moore, Barbara Hepworth, Yinka Shonibare, Anish Kapoor, Tony Cragg i Richard Serra, tworząc dziedzictwo kulturowe i solidną inwestycję. Oprócz stałej kolekcji uznanych (sprawdzonych pod względem wartości) artystów, roczna komisja rzeźbiarska w wysokości 1 miliona dolarów byłaby wspaniałym dodatkiem do parku rzeźb. Dla artystów w średnim okresie kariery zapewniłoby to bardzo potrzebny patronat, umożliwiając im wybicie się i wykonanie ambitnych, monumentalnych prac rzeźbiarskich i instalacyjnych (koszty produkcji często uniemożliwiają młodym artystom tworzenie monumentalnych rzeźb). Tą ścieżką podążyło szereg prywatnych fundacji i kolekcjonerów na całym świecie. Te parki rzeźb oferują ogromną obsługę, ponieważ otwierają się na zwiedzających i dają artystom wysokie prowizje.
Litografia wody wykonana z grubych i cienkich linii oraz dwóch jasnoniebieskich myjni (Tokio 207), David Hockney.W 2012 r. Pice zrealizowało 43 000 GBP. Zdjęcie dzięki uprzejmości Christies
$50,000
Kontynuując naszą podróż z Francisem Baconem, warto zauważyć, że możesz zostać koneserem i kolekcjonerem firmy Bacon z roczną inwestycją w wysokości około 50 000 USD. Jego tryptyk „Sabatier 17” (1983), sprzedany w 2015 roku za 68 000 $ (edycja 180). Mając oko na pragmatyzm, w 2013 r. Wydanie 77/180 tego samego dzieła sprzedano za około 20 000 USD.
Oczywiście 68 000 USD to znaczna kwota i należy przeprowadzić ten sam poziom należytej staranności w zakresie pochodzenia, cen i znaczenia pracy. Jeśli jednak chodzi o tytułowy tryptyk Luciana Freuda, to w innym kontekście BMW serii 5 kosztuje około 50 000 USD i raczej nie podwoi wartości w ciągu dwóch lat.
50 000 USD rocznie pozwoli ci pogłębić wiedzę na temat prac na papierze i zbudować wyjątkową kolekcję wydruków i oryginalnych prac na papierze autorstwa artystów blue chip. Na przykład odbitki Davida Hockneya „Swimming Pool” (obrazy z tej serii sprzedają się za 1-7 milionów dolarów), a zestaw 10 odbitek Yoshitomo Nara jest dostępny w cenie 50 000 dolarów.
Innym podejściem do kolekcjonowania byłoby spojrzenie na najwybitniejszych współczesnych artystów w Azji Południowo-Wschodniej i przeznaczenie czasu i zasobów na zrozumienie i zebranie ich dzieł. Za 50 000 USD możesz zebrać oryginalne prace na papierze i mniejsze obrazy niektórych z najbardziej starszych i niedawno zmarłych artystów regionu, takich jak Chua Ek Kay, Ahmad Zakii Anwar, Natee Utarit, Ian Woo i Jumaldi Alfi.
Niewinność jest przereklamowana, 2012, Natee Utarit. Zdjęcie dzięki uprzejmości Richarda Koh Fine Art
To tylko kilka przykładów podejść do kolekcjonowania. Jest tyle dróg, ile osobowości, i tutaj możesz ćwiczyć swoją wyjątkową wizję lub podejście kuratorskie z pomocą kuratora lub doradcy.
$5,000
Podejście do konesera w stylu Dorothy i Herberta Vogla działałoby naprawdę dobrze na tym poziomie inwestycji; kupując prace absolwentów przez wiele lat i wspierając ich rówieśników w tworzeniu unikalnej narracji historycznej. To wymaga dużo czasu, jeśli wykonujesz to solo, ale podróż może być satysfakcjonująca.
Na drugim końcu spektrum słynni „fabryczni” artyści, tacy jak Takashi Murakami i Damien Hirst, wydają duże wydruki dostępne na aukcji za kilka tysięcy, podczas gdy inni znani artyści współpracujący z wydawnictwami drukowanymi, tacy jak Anish Kapoor , aby utworzyć serie wydruków na tym poziomie.
Pomiędzy tymi dwoma krańcami spektrum roczna inwestycja w wysokości 50 000 USD pozwoliłaby Ci zbudować kolekcję fotografii z Azji Południowo-Wschodniej przez pojawienie się artystów w połowie kariery. Region ma silnych współczesnych fotografów i współczesnych artystów pracujących w tym medium przy wsparciu lokalnym i międzynarodowym. Ciekawym początkiem byłyby dzieła Manit Sriwanichpoom, Genevieve Chua, Roberta Zhao, Michaela Lee i Yee I-Lan.
Jeśli podążasz za wschodzącymi artystami, radzę kupować to, co najlepsze, jakie produkuje artysta, po zapoznaniu się z całą jego praktyką. Pytanie, które często zadają ludzie, polega na tym, jak ustalić, czy młody artysta może naśladować.
Skąd więc wiesz, z kim pracować? Po pierwsze, wraca do ogólnej porady dotyczącej kupowania sztuki, z którą łączysz się na poziomie osobistym; coś, co Cię zafascynuje przez wiele lat. Następnie zobacz jak najwięcej pracy i zidentyfikuj artystów wykazujących się oryginalnością na poziomie koncepcyjnym, technicznym i estetycznym oraz dokonujących właściwych wyborów zawodowych. Na koniec zbuduj sieć podobnie myślących kolekcjonerów i kuratorów i cały czas z nią rozmawiaj.
Często idę z początkowym instynktem „przeczucie”, a następnie sprawdzam tę ułamek sekundy później z podstawowymi informacjami. Czasami trudno jest wyrazić, dlaczego wybieram jednego artystę nad drugiego. Ta trudność mnie zastanawiała przez jakiś czas, dopóki nie przeczytałem „Blink - Moc myślenia bez myślenia” Malcolma Gladwella. Gladwell twierdzi, że musimy „zaakceptować tajemniczą naturę naszych szybkich wyroków”. Podaje liczne przykłady na potwierdzenie tej teorii, które są całkowicie przekonujące. Jest strażak, który nagle wyczuwa, że musi wydostać się z płonącego budynku, i ekspert w dziedzinie sztuki, który widzi rzeźbę wartą dziesięć milionów dolarów i natychmiast zauważa, że to podróbka. Wystarczy powiedzieć, że jeśli ktoś ma wystarczające doświadczenie w swojej dziedzinie, powinien być biegły w podejmowaniu szybkich decyzji w razie potrzeby.
$50
Z zamiłowania do sztuki i 50 USD odwiedź wystawę „Secrets” w Royal College of Art lub Pamaran Poskad w Singapurze. Obaj zapraszają znanych artystów i studentów do tworzenia prac wielkości kartki pocztowej. Spojrzałem na pocztówki, które kupiłem około osiem lat temu w Pamaran Poskad, aby zobaczyć, jak rozegrał się mój instynkt jelitowy i znalazłem serię pocztówek Heman Chong i Ezekiel Wong Kel Win. Heman ma teraz reprezentację galerii w Singapurze, Amsterdamie i Szanghaju, i otwiera w styczniu 2016 r. Indywidualną wystawę w Muzeum Sztuki Rockbund w Szanghaju. Ezekiel został właśnie wybrany jako jeden z trzech młodych talentów Ion na rok 2015. Nawet z małą kartką pracując młodego artysty, możesz zainwestować w jego karierę, która jest interesująca, satysfakcjonująca i wartościowa.
Przewodnik po florze i faunie świata, 2013, Robert Zhao, Zdjęcie dzięki uprzejmości Galerii Primo Marello
Końcowe przemyślenia
Wspomniałem o dezinwestycji w pierwszej części tej serii i jest to coś, co możesz chcieć zbadać przed podjęciem decyzji o zakupie. Zdecydowanie radzę zachować dzieła sztuki i przekazać je następnemu pokoleniu. Czasami jednak konieczne jest zbycie i warto wiedzieć, jak to działa. To bardzo różni się od „przewracania” dzieła lub „handlu” sztuką.Na razie zauważę tylko, że sztuka jest niepłynna, a skuteczne zbycie może zależeć od czasu, pragmatyzmu i zaufanej sieci.
Niektórzy kolekcjonerzy sami są wizjonerami i mogą mrugać i identyfikować artystów zmieniających oblicze świata sztuki w czasie rzeczywistym. Ta wizja nie pochodzi nigdzie. W rzeczywistości pochodzi z drobiazgowych badań i nieustępliwego patrzenia. Konesera sztuki nie można postrzegać jako handlu, a najlepszym scenariuszem dla każdego, kto ma 50 lub 5 milionów dolarów, jest podróż i kolekcja, z której czerpiesz ogromną przyjemność, ma dla ciebie wartość osobistą, a może sama w sobie wartość kulturową. Za kulisami może to być wspierane pragmatyzmem finansowym i należytą starannością. Dzięki cierpliwości, instynktowi (własnemu lub innemu) i pasji kolekcjonowanie dzieł sztuki to podróż, która czeka na rozpoczęcie. Udanej podróży!
* Tolla ma 8-letnie doświadczenie na azjatyckiej scenie artystycznej jako publicysta, kurator i doradca artystyczny. Tolla założył Give Art Space w 2009 roku, aby tworzyć dialogi artystyczne między Azją Południowo-Wschodnią a Wielką Brytanią. W tym czasie opracowała koncepcję, zarządzała i kuratorowała trzy edycje programu wymiany artystów rezydentów współfinansowanego przez British Council i Singapore International Foundation.
Wcześniej była prawnikiem handlowym w Londynie, ostatnio w Beazley PLC. Tolla ukończyła moduł Prawa Artystycznego w Sotheby's MA in Art Business i ma prawo europejskie LLB (z wyróżnieniem) od King's College London.
Tolla jest obecnie kuratorem / konsultantem w The Artling.
Kredyty Story
Tekst przez Tolla Duke Sloane
Ten artykuł został pierwotnie opublikowany w Art Republik
