Zabójstwo irańskiego dowódcy wojskowego Qasem Soleimaniego z rozkazu prezydenta Stanów Zjednoczonych Donalda Trumpa mogło wywołać intensywne odwet i potencjalną trzecią wojnę światową - ale przy możliwych próbach deeskalacji dzieł te irańskie klejnoty kulturowe zachowują swoje Status światowego dziedzictwa UNESCO.

Znajduje się w nim ponad 20 miejsc i zabytków światowego dziedzictwa, a znaczenie kulturowe Iranu pochodzi z VI do IV wieku pne Z szeregiem pałaców, naturalnych krajobrazów, świątyń, mostów, meczetów i katedr, które reprezentują architekturę i historię każdej społeczności irańskiej .

Iran jest kopalnią kultury z inspirującymi podziwami obiektami światowego dziedzictwa UNESCO

Meczet Jameha

Zbudowany w 12^th wieku, podczas dynastii Umajjadów, każdy filar meczetu Jameh został osobiście zbudowany przez ówczesnego kalifa z Damaszku. Będąc niegdyś religijnym miejscem zoroastryjskim, struktura została ostatecznie przekształcona w islamski meczet i czczona jako największy, zgromadzony punkt kultu w mieście Isfahan. Z czterema bramami ustawionymi po przekątnej w meczecie Jameh znajduje się jeden z najwyższych w kraju minaretów i dwie największe kopulaste komory znane w tamtym czasie.

Naqsh-e Jahan Square (wzór placu świata)

Na cześć piątego króla Safawida, Shaha Abbasa Wielkiego, struktura miasta została powiększona w kierunku rzeki przez głównego architekta Ali Akbara Esfahaniego - czyniąc Naqsh-e Jahan jednym z największych placów miejskich na świecie, mierzącym 83500 mkw.

Dzięki prostokątnemu designowi Naqsh-e Jahan Square ma cztery główne filary mocy wzdłuż obwodu. Każdy filar przedstawia sytuację ekonomiczną miasta, jego mieszkańców, religię i rząd. Przez ponad 400 lat w olśniewającym placu odbywają się teraz różne festiwale, parady, wydarzenia sportowe i ceremonie.

Kamienne słupki bramkowe znajdują się po obu stronach placu, przypominając popularne starożytne sporty perskie, takie jak polo i jazda konna, które były symbolicznymi przejawami odwagi wśród wojowników.

Katedra Ormiańska w Vank

Miejsce kultu religijnego, znane również jako Katedra Świętego Zbawiciela lub Kościół Świętych Sióstr, znajduje się w nowej dzielnicy Julfa w Isfahanie w Iranie. Katedra, zwana potocznie „Vank”, co po ormiańsku oznacza „klasztor” lub „klasztor”, została założona w 1606 r. I została przymusowo zbudowana przez setki tysięcy Ormian schwytanych i przesiedlonych podczas wojny osmańskiej.

Katedra ma wnętrze wyłożone drobnymi freskami i złoconymi rzeźbami, a także boazerię z bogatymi kafelkami i delikatną niebiesko-złotą kopułą centralną, przedstawiającą biblijne historie o stworzeniu świata i wygnaniu człowieka.

Na zewnątrz duża wolnostojąca dzwonnica góruje nad grobami ortodoksyjnych i protestanckich chrześcijan, ponieważ tablice do wpisywania płytek w języku ormiańskim znajdują się przy wejściu do katedry. Inne udogodnienia obejmują bibliotekę i muzeum, w których znajduje się ponad 700 ręcznie pisanych książek oraz niezliczone cenne, jedyne w swoim rodzaju zasoby do badań nad ormiańskimi i średniowiecznymi językami i sztuką europejską, a także szereg starożytnych artefaktów.

Wieża Azadi

Zaprojektowany w hołdzie 2500^th rocznica imperium perskiego, wieża Azadi, dawniej znana jako wieża Shahyad, została ukończona w 1971 roku. Dzięki połączeniu elementów architektury zarówno przed-, jak i postislamskiej, wieża ma wysokość 165 stóp i jest pokryta ponad 8000 wzorami geometrycznymi z białego marmuru Esfahan.

Znajduje się na 540 000 stóp kwadratowych. Kompleks kulturowy Azadi Square, wieża, która jest najbardziej rozpoznawalnym zachodnim punktem stolicy, z tradycyjnymi perskimi ogrodami, nieskazitelnymi trawnikami, fontannami, bujnymi kwietnikami - wieża Azadi jest jednym z najbardziej inspirujących i godnych instagramu miejsc w kraju.

Pawilon Chehel Sotoun

Odzwierciedlając irańską sztukę i architekturę w najbardziej autentycznej formie, pawilon Chehel Sotoun w Isfahanie został zbudowany w 1647 r. Dla króla i władców, którzy przyjmowali zagranicznych dygnitarzy i innych ambasadorów. Pawilon ma zatem tarasy pałacowe, okazałe sale recepcyjne i basen o długości 110 m, z najbardziej spektakularnym układem róż, owoców i innych liści.

Grób Ferdowsi

Grób Ferdowsi, zbudowany z białej marmurowej podstawy i ozdobnego gmachu, został zbudowany na początku lat 30. XX wieku i nazwany na cześć najbardziej wpływowego perskiego poety z prowincji Razavi Khorasan.

Uznany za swoją rolę w określaniu tożsamości Iranu, długo po jego śmierci, prostokątny grób Ferdowsi został zbudowany pod rządami dynastii Pahlavi, króla Rezy Shaha, setki lat później. Grób Ferdowsi jest zatem oficjalnym miejscem spoczynku czczonego poety od 1934 r.