Dlaczego najlepsze modelki nigdy się nie uśmiechają
Noszą najpiękniejsze i najdroższe ubrania na świecie, a ich twarze są niczym pusta nuda. Dlaczego modelki zawsze wyglądają tak nieszczęśliwie?
„Nie uśmiechasz się. To się po prostu nie skończyło ”- powiedziała modelka Ty Ogunkoya, gdy gwiazdy mody wybiegały przez Paryż na tydzień mody. W swojej dekadzie jako najlepszy model 26-letni londyńczyk urodzony w Nigerii nigdy nie pozwolił sobie na uśmiech.
„Modelowałem dla wszystkich i nikt nigdy nie prosił mnie o uśmiech” - powiedział AFP. „Szczerze mówiąc, byłoby dziwnie, gdybym to zrobił.”
„Kiedy idę, myślę o czymś smutnym, na przykład o śmierci mojego kota”, dodaje Klara, 18-letnia słowacka modelka. „Został przejechany przez autobus”.
Ale czy modele naprawdę muszą być tak ponure?
„Nigdy nie zapominaj, że to ubrania, na które patrzą, a nie ty” - powiedziała Victoire Macon Dauxerre, była modelka Celine i Alexander McQueen.
W jej książce Nigdy nie wystarczyopowiada, jak ją ostrzegano, by „nigdy, nigdy się nie uśmiechała”.
Tak się nie stało
Trener wybiegów agencji modelek nauczył ją, jak uzyskać idealny „wyniosły wygląd zabójcy”, lekko opuszczając brodę i jednocześnie podnosząc oczy.
Wschodząca młoda gwiazda Matthieu Villot powiedziała AFP, że powód niewypowiedzianego zakazu uśmiechu był jasny.
„Chcą pokazać ubrania, a nie nasze twarze. Jeśli się uśmiechamy, skupiamy uwagę na naszych twarzach, a nie na ubraniach - powiedział 22-letni student medycyny.
Ogunkoya powiedział, że nigdy nie kazano mu się nie uśmiechać, ale „całe moje uprzedzenie co do modelowania było nastrojowymi chłopakami i dziewczynami schodzącymi z pasa startowego… Nie jest tak zrobione, że nie muszą mówić”.
Historyk mody Lydia Kamitsis powiedziała, że nie zawsze tak było.
Powiedziała, że moda na modele pozbawione wyrazu jest bardzo nowa, wywodząc się od powstania japońskich projektantów Yohji Yamamoto i Commes des Garcon na początku lat osiemdziesiątych.
„Był to także okres supermodelek (Cindy Crawford, Imam i Elle Macpherson), które bardzo miały własne osobowości, i była to reakcja na to” - powiedziała.
„W latach 60. XX wieku, kiedy kolekcje były po raz pierwszy prezentowane jako pokazy, modele często się uśmiechały, śmiały, a nawet tańczyły do muzyki.
Wieszaki na ubrania do chodzenia
„Teraz są postrzegane jako chodzące wieszaki na ubrania. Chodzi o zatarcie ich osobowości ... ubrania są tym. ”
Antropolog Leyla Neri, dyrektor ds. Mody w New School Parsons Paris, zgodziła się z tym. Po raz pierwszy pojawiła się Brigitte Bardot i Jane Birkin w nastrojowych, często nachmurzonych modelach w latach sześćdziesiątych.
Przyspieszyło to wzrost feminizmu i „kobiety powinny być traktowane poważnie w życiu zawodowym, dzięki czemu widzisz kobiety w silnych, bez uśmiechu pozach w garniturach Armaniego.
„Mężczyźni nigdy nie uśmiechali się na wybiegu, ponieważ nigdy nie musieli się uśmiechać, aby zadowolić” - nalegał Neri. „W latach 50. modele cały czas się uśmiechały, w rzeczywistości były rodzajem żywych lalek” - dodała.
„Dzięki emancypacji i projektantom takim jak Yves Saint Laurent zyskujesz bardziej androgyniczny wygląd, a kobiety stają się bardziej męskie i potężne”.
Współcześni projektanci mają „jeszcze bardziej minimalistyczną wizję”, argumentował Neri. „Chcą, aby jak najbardziej neutralne twarze i ciała mogły pokazać swoją pracę. Nie postrzegają już swoich modeli jako ideału piękna. To coś, czego społeczeństwo nie do końca rozumie. ”
Jednak co kilka lat ikonoklasty, takie jak francuski projektant Jean Paul Gaultier, wysyłają modele z uśmiechem. Indyjski twórca Manish Arora również poprawia nastrój, obsypując swoich artystycznych przyjaciół. Kilka modeli skończyło się promowaniem ostatniego paryskiego pokazu odzieży męskiej brytyjskiego projektanta Paula Smitha.
„Nie kazałem im się uśmiechać”, powiedział później AFP. „Nie mam nic przeciwko uśmiechowi. Jeśli ubrania uszczęśliwią ich, idź po nie - powiedział.
Villot, który brał udział w tym programie, ale nie śmiał się uśmiechać, powiedział, że modelki często boją się wyglądać na zbyt szczęśliwych, na wypadek gdyby wyglądały śmiesznie.
„Poważna twarz, którą możesz zrobić za każdym razem, ale jeśli się uśmiechasz, nie wiesz, jak będziesz wyglądać”.
Ogunkoya zgodził się. „Łatwiej jest po prostu wyjść i wybrać strefę. Uśmiech to zdecydowanie wyzwanie ”. Ale czy uśmiechnąłby się, gdyby go zapytano? "Dlaczego nie? Zostaniesz poproszony o wykonanie najbardziej przypadkowych rzeczy w tej pracy. ”
