Wystawa Francisa Bacona: Muzeum Guggenheima w Bilbao
Muzeum Guggenheima w Bilbao będzie gospodarzem dzieł mistrza sztuki współczesnej XX wieku Francisa Bacona. Kurator: Martin Harrison, „Francis Bacon: Od Picassa do Velázqueza” powróci do twórczości Bacona w ciągu 80 dzieł z sześciu dekad, w tym rzadko wystawianych obrazów.
Wystawa będzie eksplorować nie tylko dorobek artystyczny Bacona, ale także strefę wpływów, która wzmocniła jego estetyczny wszechświat. Bekon był znany jako oddany frankofil; bardzo cenił francuskich malarzy, takich jak Degas, Manet, Gauguin, Seurat i Matisse. Fascynacja klasycznymi malarzami hiszpańskimi, takimi jak Zurbarán, El Greco i Goya. Te artystyczne precedensy ostatecznie zorientowały tropy aktów, krajobrazów i portretów.
Najwcześniejsze wpływy brytyjskiego artysty wywodziły się z kubizmu analitycznego i syntetycznego oraz z biomorficznego kubizmu Picassa. Niesłabnące znaczenie twórczości Picassa w latach 20–30 XX wieku przesunęło się później w kierunku Velázqueza, którego portret papieża Innocentego X (1650) stał się obsesją Bacon na całym świecie, odradzając ponad 50 dzieł. Jego poświęcenie malarstwu łączyło się z innymi odniesieniami, od filmu Siergieja Eisensteina „Pancernik Potemkin” po aluzje do obrazów Chaima Soutine'a.
Kompozycje Bacona utrwalone na postaci ludzkiej, interpretują ją jako wykrzywiony, egzystencjalny obraz jednostki. Jego akty stanowiące wyzwanie dla norm przedstawiały pojedyncze postacie w udręczonych, pokręconych pozach. Starał się zwiększyć wyrazistość swoich obrazów poprzez zastosowanie wypaczonych rysów i zniekształconych sylwetek.
„Oczywiście wkłada się takie rzeczy, jak uszy i oczy. Ale wtedy chciałoby się je wprowadzić tak irracjonalnie, jak to możliwe. A jedynym powodem tej irracjonalności jest to, że jeśli do tego dojdzie, to znacznie silniej przenosi siłę obrazu, niż gdyby tylko usiadł i zilustrował wygląd - powiedział Francis Bacon o swoim odkryciu psychologicznym. „Zawsze mam nadzieję, że uda mi się stworzyć dużą liczbę postaci bez narracji”.
Bacon był drugim żyjącym artystą (po Picassie), któremu przyznano retrospektywę w Grand Palais w Paryżu w 1971 r., I był pierwszym artystą z Zachodu prezentowanym na wystawie w byłym Związku Radzieckim w 1988 r. Wystawa będzie dostępna 30 września 2016 r. do 8 stycznia 2017 r.