Wywiad: Artysta Max Zorn Talks Tape

Odkładając warstwę po warstwie brązowej taśmy pakowej na szkle akrylowym i używając tylko skalpela chirurga do pędzla, artysta uliczny Max Zorn tworzy z pamięci portrety swoich muz. Tematy i pejzaże z filmu noir z lat dwudziestych i pięćdziesiątych pojawiają się w sepii, oświetlone od tyłu ciepłym blaskiem, ilustrujące nastroje zbrodni i romansu z femme fatale i klasycznymi detektywami opartymi o słynne sylwetki na tle nieba i panoramy miast.

Podczas ostatniego przemówienia Tedx Max Zorn podzielił się swoimi odczuciami na temat wyboru medium i tego, w jaki sposób odnosi się on do wszystkich form sztuki: „Najbardziej fascynuje mnie ta transformacja, gdy taśma wchodzi w interakcję ze światłem. Fakt, że jeden dodatkowy element - światło - zmienia wszystko, co wiedzieliśmy o taśmie, i wydaje mi się, że nie dotyczy to tylko taśmy, ale dotyka również szerszej kwestii sztuki. Gdy sztuka bierze świat, żuje go i wypluwa na nowo jako nową narrację, pozwala nam widzieć rzeczy wokół nas, które są cały czas przed naszymi oczami, w zupełnie innym świetle. ”

Miejska sztuka uliczna nie jest niczym nowym, a granice wydają się niemal nieograniczone, ale holenderski artysta przywraca pewien gatunek romansowi. Z dala od komentarzy politycznych i społecznych, z odejściem od buntu, który zdaje się określać sztukę miejską, prace Zorna podkreślają nostalgię za epoką, gdy moda była modna, a bohaterami były gwiazdy kina.

Max rozpoczął karierę od znudzenia wspinających się latarni, aby umieścić swoje naklejki artystyczne w dużych europejskich miastach, takich jak Amsterdam, Madryt i Londyn, zanim rozpoczął swój projekt „Trzymać się razem' w 2012 r. W wyniku udziału tysięcy osób zainteresowanych sztuką miejską, projekt zapoczątkował koncepcję wydarzeń na żywo w całej Europie znanych międzynarodowych artystów. Zaledwie cztery krótkie lata później „Trzymać się razem' utworzył galerię sztuki prezentującą najbardziej uznanych artystów współczesnej sztuki.

Art Republik spotkała się z Maxem podczas ostatniej edycji Affordable Art Fair Singapore w 2016 roku, gdzie towarzyski artysta zachwycał gości pokazami na żywo przez cały weekend.

Jak zacząłeś korzystać z tej techniki?

Zaczęło się kilka lat temu, ponieważ wpadłem na pomysł, aby zrobić street art na noc w Amsterdamie. Pejzaż miejski po zmroku inspiruje mnie i wydaje mi się, że po prostu chciałem coś w jakiś sposób uwzględnić. Wspinałem się więc na latarnie i umieszczałem małe szkice na latarniach z taśmą jako swego rodzaju tło. Podobał mi się sposób, w jaki światło świeciło przez taśmę, więc zacząłem skupiać się na taśmie.

Czy eksperymentowałeś z innymi materiałami?

Kiedy byłem studentem na uniwersytecie, malowałem trochę na boku, żeby przejść przez studia. Sprzedałem cały pokaz prac na temat oleju i akwareli pewnemu kolekcjonerowi, który przypadkiem przeszedł obok mojego małego pokazu sztuki. Chyba miałem szczęście. Ale od tego czasu pracowałem tylko z taśmą.

Wygląda na to, że twoje utwory mają klasyczną jakość filmową z lat 40. XX wieku. Jakie są twoje muzy?

Zanim stworzyłem sztukę, dowiedziałem się o Americanie poprzez filmy Spaghetti Western i amerykańskich autorów, takich jak Steinbeck, Hemingway i Tom Wolfe. To są naprawdę moje korzenie inspiracji. Jako dziecko zawsze marzyłem o Nowym Jorku lub zalewie w Nowym Orleanie i podobnych przygodach. To medium naprawdę uwydatnia nostalgiczną przeszłość, coś w rodzaju filmowego noiru, kiedy łączysz też tematy. Inspiruje mnie przeszłość i dekady, takie jak Roaring 20s w Europie i Stanach Zjednoczonych, ale także lata 50. i nowoczesne sylwetki miasta.

Jak długo zajmuje Ci ukończenie dzieła?

To zależy od wielkości dzieła i jego szczegółowości. Średni czas wyniósłby nieco ponad tydzień. Myślę o koncepcji. Zaczynam od pustego kawałka szkła akrylowego. Buduję stamtąd. Więc zachowam to. I na koniec buduję ramę. To cały proces.

Czy są jacyś artyści lub twórcy, którzy mieli na ciebie wpływ?

Edward Hopper jest duży. Pokazuje to niewiarygodne ogromne miasto pełne ludzi, ale wciąż samotnie. Lubię artystów, którzy traktują ludzi jako tematy bardziej niż krajobraz, a także chwile pomieszania i samotności w erze postępu i cudów. Interesuję się ogólnie artystami, którzy starają się znaleźć surowy moment z kimkolwiek przedstawią, jak Francis Bacon. Po prostu interesuję się tymi chwilami i staram się znaleźć innych artystów, którzy to wyrażą.

Co zarabiałeś na życie, zanim zacząłeś to robić? Czy zawsze byłeś artystą?

Niedawno ukończyłem studia magisterskie z socjologii, psychologii i filozofii. Zawsze malowałem, jak moja rodzina, ale nie profesjonalnie. Ze względu na szybką reakcję na moją pracę miałem szczęście, że w krótkim czasie przyćmiewałem od bycia studentem do bycia pełnoetatowym artystą.

W jaki sposób publiczność Affordable Art Fair w Singapurze zareagowała na twoją pracę?

Na początek podoba mi się pomysł nie tylko pokazania gotowego produktu, ale także procesu tworzenia dzieła sztuki. Na podstawie ich opinii poczułem, że są bardzo zainteresowani, i byłem podekscytowany pracą na żywo przed publicznością. Zespół Affordable Art Fair był pełen pytań na temat pochodzenia dzieła, stojących za nim pomysłów, samego procesu, i czułem bardzo bezpośredni i ciepły kontakt z odwiedzającymi targi sztuki.

Co dalej dla ciebie Czy myślisz o wypróbowaniu czegoś nowego?

Cóż, cieszę się, że został wyprzedany, więc mam teraz doskonałą okazję, aby wypróbować nową serię! Zawsze staram się zobaczyć, jak taśma barwna wpłynie na moją pracę, dlatego chciałbym trochę poeksperymentować pod względem techniki i sposobu, w jaki pokazuję. Dotyczy to również prac dwuwymiarowych i trójwymiarowych, takich jak instalacje i dzieła sztuki na dużą skalę.

Kredyty Story

Tekst przez Tanya Michele Amador

Artykuł opublikowano po raz pierwszy w Art Republik.