Artysta Son Seock zapewnia przyjemności wizualne
Dzieła koreańskiego artysty Son Seocka (ur. 1955) dają widzom przyjemność wizualną i dotykową. Podobnie jak skóra kameleona, jego prace dają różne obrazy i tekstury, patrząc z różnych punktów widzenia. Przyjemności wizualne, jakie czerpiemy z oglądania jego obrazów, są wynikiem naszych własnych ruchów i tego, jak decydujemy się doświadczyć jego dzieła. Te zmiany kolorów i zanikanie obrazów zgodnie z ruchem oczu są porównywalne z techniką Rayogram w fotografii. W rzeczywistości możemy nawet złudzić, że obrazy znikają z płaszczyzny obrazu i unoszą się w powietrzu.
To wielozmysłowe doświadczenie jest wynikiem jego znakomitej techniki malarskiej, która obejmuje złożone koncepcje matematyczne i logikę. Aby stworzyć takie skuteczne iluzje, dzieli obraz prostymi pionowymi liniami. Pionowe linie wyglądają, jakby zostały narysowane linijką, co sugeruje, że warstwy obrazów nie są rysowane losowo, ale w wyniku dokładnych obliczeń matematycznych i reguł logicznych.
Te dynamiczne dzieła sztuki mają również charakter dotykowy. Płaszczyzna obrazu pokryta jest licznymi kropkami, przypominającymi cementową powierzchnię. Wiele warstw kropek farby ułożonych jedna na drugiej tworzy magiczny efekt 3D, przypominający nagromadzone przez długi czas osady. Połączenie pionowych linii z tymi warstwami kropek daje życie i ruch podmiotom jego obrazów. Na przykład, układając przedmioty takie jak słonie i wazony ceramiczne na tych wielowarstwowych powierzchniach dotykowych, Seock ustanawia organiczny związek między kształtem a tłem, podkreślając zmarszczki skóry słonia i pokrytą pęknięciami porcelanową powierzchnię.
Seock postanawia również zminimalizować treść narracyjną swoich obrazów. Nie przedstawia swoich słoni i ceramicznych postaci dla narracji, ale zamiast tego wybiera je na płaszczyźnie obrazu jako anonimowe przedmioty. Jednak nieistnienie treści narracyjnych nie ma oznaczać nieistotności tych obiektów. Usuwając narracyjną jakość tych tematów, wzmacnia koncentrację widzów na wizualnie zmysłowej technice obrazu i zwraca ich uwagę na ekscytującą grę kolorów, faktur i linii. Jego prace zawierają ukryte możliwości, a przyjmując to stylistyczne podejście, Seock zaprasza widzów do komponowania własnej narracji.
Paradoksalnie jego celem w tych dotykowych pracach jest rzeczywiście ujawnienie niematerialności przedmiotów. Zamiast tego kwestionuje sposoby i postrzeganie bytu. Mimo że maluje proste wazony i zwierzęta, jego metoda przedstawiania tych przedmiotów pokazuje, jak można je interpretować, aby miały różne znaczenia. Niematerialność otaczająca prosty porcelanowy wazon sprawia, że widz zauważa lukę między fałszywym obrazem wazonu a rzeczywistym obrazem wazonu. Seock bada wizualną kolizję między faktycznym i wirtualnym obiektem, nieistniejącym i istniejącym, kwestionując w ten sposób pojęcia percepcji i względności. Sugeruje to jego próbę stworzenia systemu obalającego logikę.
W świecie coraz bardziej skoncentrowanym na mediach cyfrowych i fotografii Seock nadaje ogromne znaczenie wartości pracy ręcznej, opracowując unikalną metodę, która daje magiczny, wielowymiarowy efekt. Widz staje się również częścią dzieła, doświadczając różnych perspektyw i wielu obrazów, które można uzyskać z płaszczyzny obrazu. Dotykowy charakter jego pracy stymuluje także doznania widza, zachęcając go do eksploracji luki między tym, co istniejące i nieistniejące, tym, co widzialne i niewidzialne. Pokazanie, w jaki sposób obiekt można obserwować z różnych punktów widzenia, może odzwierciedlać perspektywy artystów na świecie, ale być może może być również reprezentatywne dla perspektyw naszych czasów; że istoty absolutne nie istnieją.
Aby uzyskać więcej informacji, odwiedź www.markhachem.com
